تعریف توکن: از نظر فنی، «توکن» فقط کلمه‌ی دیگری برای «کرپتوکارنسی» یا «دارایی رمزنگاری شده» است. اما این کلمه، پیوسته بسته به زمینه‌های مختلف، چند معنی خاص‌تر به خود گرفته است. اولین توصیف، این است که تمام ارزهای کریپتو به جز بیت‌کوین و اتریوم را توکن محسوب می‌کنند (حتی از نظر فنی، بیت‌کوین و اتریوم هم توکن هستند). مورد دوم، توصیف دارایی‌های دیجیتالی خاصی است که بر روی بلاکچین ارزهای دیجیتال دیگر اجرا می‌شوند. همانطور که بسیاری از توکن‌های مالی غیرمتمرکز (یا DeFi) انجام می‌دهند. توکن‌ها دارای طیف وسیعی از عملکردهای بالقوه هستند، از کمک به ایجاد مبادلات غیرمتمرکز تا فروش اقلام کمیاب در بازی‌های ویدیویی. اما همه آنها را می‌توان مانند هر ارز دیجیتال دیگری معامله یا نگهداری کرد.
«Token» کلمه‌ای است که در دنیای ارزهای دیجیتال زیاد می‌شنوید. در واقع، ممکن است بیت‌کوین را به عنوان یک «توکن رمزنگاری» یا چیزی شبیه به آن توصیف کنید. زیرا از نظر فنی، همه‌ی دارایی‌های رمزنگاری شده را می‌توان به عنوان توکن نیز توصیف کرد. اما این کلمه به طور فزاینده‌ای دو معنای خاص‌تر به خود گرفت. این معانی به اندازه‌ی کافی رایج هستند که شانس خوبی برای مواجهه با آنها وجود دارد.
یک «توکن» اغلب به هر ارز دیجیتالی غیر از بیت‌کوین و اتریوم اشاره دارد. از آنجایی که بیت‌کوین و اتریوم تا حد زیادی دو ارز دیجیتال بزرگ هستند، داشتن کلمه‌ای برای توصیف جهان کوین‌های دیجیتال دیگر، می‌تواند مفید واقع شود. (کلمه‌ی دیگری که ممکن است تقریباً به همین معنی بشنوید «altcoin» است.)
معنای رایج دیگر «توکن» مفهومی حتی خاص‌تر دارد، که عبارت است از: دارایی‌های رمزنگاری‌شده‌ای که روی زنجیره‌ی بلاک یک ارز دیجیتال دیگر اجرا می‌شوند. اگر به امور مالی غیرمتمرکز (یا DeFi) علاقه دارید، با این معنا، بیشتر مواجه خواهید شد. ارز دیجیتالی مانند بیت‌کوین، بلاکچین اختصاصی خود را دارد. اما توکن‌های DeFi مانند Chainlink و Aave بر روی یک بلاکچین موجود، معمولاً اتریوم، اجرا می‌شوند و بذای پیاده‌سازی از آن استفاده می‌کنند.
توکن‌های این دسته‌ی دوم به برنامه‌های غیرمتمرکز کمک می‌کنند تا همه چیز، از نرخ بهره خودکار گرفته، تا فروش املاک مجازی، را انجام دهند. اما آنها را می‌توان مانند هر ارز دیجیتال دیگری نگهداری یا معامله کرد.
از مطالب دیگر وبلاگ مهرانیاک: هجینگ (Hedging) چیست؟
چرا توکن‌ها مهم هستند؟
با توجه به اینکه هنگام تحقیق و مطالعه در مورد ارزهای دیجیتال با این کلمه زیاد برخورد خواهید کرد، درک برخی مفاهیمِ رایج، بسیار مفید است. اما علاوه بر تعاریف کلی در بخش بالا، دسته‌هایی از دارایی‌های رمزنگاری نیز وجود دارند که در واقع دارای کلمه‌ی «توکن» در نام خود هستند. در اینجا چند نمونه از آنها را نام می‌بریم:
توکن‌های DeFi
در سال‌های اخیر، دنیای جدیدی از پروتکل‌های مبتنی بر ارز دیجیتال، با هدف بازتولید عملکردهای سنتی سیستم مالی (بیمه، تجارت، وام و پس‌انداز)، پدید آمد. این پروتکل‌ها توکن‌هایی صادر می‌کنند که عملکردهای مختلفی دارند. اما می‌توانند مانند هر ارز دیجیتال دیگری معامله یا نگهداری شوند.
توکن‌های حاکمیتی
اینها توکن‌های تخصصی DeFi هستند. سیستم‌های DeFi، هیئت مدیره یا مرجع مرکزی ندارند. به همین جهت، توکن‌های حاکمیتی (Governance tokens) به دارندگان آن اجازه می‌دهند تا درباره‌ی برنامه‌های آینده‌ی یک سیستم دیفای، نظر و رای دهند. برای مثال، پروتکل محبوب پس‌انداز Compound، برای همه کاربران یک توکن به نام COMP صادر می‌کند. این توکن به دارندگان در مورد نحوه ارتقای Compound رای می‌دهد. هر چه توکن‌های COMP بیشتری داشته باشید، قدرت رای بیشتری خواهید داشت.
توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)
NFTها (Non-Fungible Tokens) حقوق مالکیت یک دارایی منحصر به فرد، در دنیای واقعی یا دیجیتال را نشان می‌دهند. می‌توان از آنها برای سخت‌تر کردن کپی و اشتراک‌گذاری آثار دیجیتالی استفاده کرد. این، پیاده‌سازی قوانین کپی‌رایت را آسان‌تر می‌کند و برای هنرمندان و افراد علاقمند بسیار کاربردی است. ان‌اف‌تی‌ها همچنین برای انتشار تعداد محدودی از آثار هنری دیجیتال یا فروش دارایی‌های مجازی منحصر به فرد، مانند موارد کمیاب در یک بازی، استفاده شدند.
توکن‌های امنیتی
توکن‌های امنیتی دسته‌ی جدیدی از دارایی‌ها هستند که هدف آنها ایجاد معادل رمزنگاریِ اوراق بهادار سنتی مانند سهام و اوراق قرضه است. مورد استفاده اصلی آنها فروش سهام یک شرکت یا املاک و مستغلات، بدون نیاز به کارگزار است. این بسیار شبیه به سهام یا سهام کسریِ قابل فروش از طریق بازارهای معمولی است. گزارش می‌شود که شرکت‌های بزرگ و استارت‌آپ‌ها در حال بررسی توکن‌های امنیتی به عنوان جایگزینی بالقوه برای سایر روش‌های جمع‌آوری سرمایه هستند.
توکن سازی چیست؟
توکن سازی (Tokenization)، فرآیند ایجاد یک نمایش دیجیتالی از یک چیز واقعی است. توکنایز کردن، می‌تواند برای محافظت از داده‌های حساس یا پردازش موثر مقادیر زیادی از دیتاها استفاده شود. این مفهوم، تعاریف گسترده‌تری دارد که در این مقاله آن را مفصل توضیح دادیم.
